Mooi verhaal gemaakt over niertransplantatie van Antilliaanse Glenn Helberg. Hij kreeg woensdag 1 juni van een goede vriend een nieuwe nier. Geen vanzelfsprekendheid, een gebaar van vriendschap. Ze kennen elkaar al 30 jaar. Vanuit hun studietijd in Groningen. Ze zaten beiden op ballet. Een bijzonder vriendschap ontstond. De donor wist van de kwaal, cystenieren, waar Glenn’s moeder aan leed. “Mocht het ooit zover komen met jou, dan geef ik jou een nier.” beloofde de donor Glenn indertijd. Dertig jaar later is het zover.
In de vroege ochtend van woensdag 1 juni wordt de gezonde nier weggehaald bij de donor. Via een ingenieuze kijkoperatie, zodat de buik minimaal open gemaakt hoeft te worden. Een paar uur later gaat Glenn onder het mes. De nieuwe nier wordt bij de twee andere geplaatst. De bedoeling is dat het lichaam de gezonde nier herkent, niet afstoot en accepteert. De komende maanden zal blijken of het allemaal werkt.
Uit de taboe-sfeer
Glenn Helberg praat openlijk over zijn nierziekte. Hij laat het hele proces zelf vastleggen op camera; de aanloop naar de transplantatie, gesprekken met artsen en de donor en de afloop. Helberg is zelf arts en ervaart dat Antillianen moeilijk over ziektes praten. “Wij denken, als het we er niet over praten, dan is het er niet.” Een gevaarlijke houding omdat men vaak veel te laat naar een arts toe gaat. “Terwijl er zoveel mogelijk is op medisch gebied.” Hij is van plan filmpjes te gaan maken waarin hij echte patiënten laat vertellen over hun ziektes. Om zo Antillianen voor te lichten in Nederland en op Curaçao, zijn geboorte-eiland.
Vriendschap
De vriendschap tussen de mannen is van doorslaggevend belang bij de beslissing om de nier te schenken. De donor benadrukt dat de kwaliteit van zijn eigen leven beter wordt, door Glenn zijn gezonde nier te geven. Hij is er flink voor afgevallen en zal de komende drie maanden nog rustig aan moeten doen. Glenn Helberg zal in de toekomst minder last hebben van vermoeidheid. Vermoeidheid die hem de afgelopen jaren parten speelde in zijn drukke bestaan als kinderpsychiater en voorzitter van het overlegorgaan OCAN.
Verhaal gemaakt voor radio, video, internet (Wereldomroep) en een krant op Curaçao. Omdat het een verhaal is dat verteld moet worden.
